Henri Texier odkrył jazz w wieku dwunastu lat. Bardzo szybko porzucił fortepian dla kontrabasu. Od tego czasu wierny pozostaje tej definicji kontrabasu, jaką głosił Francis Marmande "Głos mojego ojca, sylwetka mojej matki" ("La voix de mon pere et le corps de ma mere..."). W 1962 roku, w wieku 17 lat zauważony przez Jefa Gilsona nagrywa u boku takich znakomitości jak Jean-Luc Ponty, Jean-Locius Chautemps, czy Michael Portal. Ale to dzięki Danielowi Humair'owi Texier poznał atmosferę największych paryskich klubów jazzowych grając z Budem Powellem, Kennym Clarkiem, Johnym Griffinem, Billem Collemanem i innymi muzykami ówczesnego amerykańkiego eksportu. Wyrywając się z ciasnego gorsetu muzyki połowy lat 60 Texier grywa z eksperymentatorem Donem Cherry i zakłada
pierwszy najsłynniejszy we Francji freejazzowy Quintet Free-jazz. Nie przeszkadza mu to w jednoczesnym graniu w zespołach Lee Konitza, Dextera Gordona, Arta Farmera, Arta Taylora czy króla altu - Phila Woodsa. W tej dekadzie lat sześćdzesiątych Texier ze swoim kwartetem zdołał przemierzyć pół świata goszcząc na największych jazzowych festiwalach: od Sztokholmu do barcelony, Londynu i Montreux, od Rzymu przez Warszawę i do Newport w USA.
W latach siedemdziesiątych Texier zakłada historyczne już cpmbo "Total Issue" z Aldo Romano i Georgesem Locatellim, aby po dwóch latach wdać się w indywidualne projekty zwieńczone nagraniem płyt: "Amir" oraz "Varech". Jako jeden z najbardzien uznanych (i już doświadczonych) kontrabasistów uczestniczy we wspólnych projektach z największymi jazzowych skrzypiec - Jean-Luc Pontym oraz Didier Lockwoodem, po czym już w latach 80 zakłada kwartet z Philipe Deschepperem (g), Louisem Sclavisem (d) i Bernardem Lubat (dr). Nie przeszkadza mu to w pisaniu muzyki do filmów i układów choreograficznych. Wraz z kolejnymi kwartetami gości na największych światowych imprezach, w tym zwłaszcza pod szyldem najsłynniejszego swego zespołu - Azur Quartet tworzonym w pierwszej edycji z Bojanem Zulfikarpasicem (p), Glennem Ferrisem (tb) i Tonym Rabesonem (dr). 		Kolejne formacje Henry Texiera to Le Quartet, Sojnal Sextet, Mad Nomads, Respect. Jednak to trio z Aldo Romano i Louisem Sclavisem udaje mu się nagrać płyty do dziś najwyżej oceniane przez krytyków, w tym ostatnią - "Arfican Flashback" z 2005 roku. Ucieleśnieniem dotychczasowych poszukiwań brzmienia i indywidualnego wyrazu kontrabasisty zdaje się jednak byc założony w ostatnich latach Strada Sextet, z którym wystąpi w Bielsku-Białej.


Henri Texier
Strada Sekstet

Henri Texier - kontrabas (Francja)
Sebastien Texier - klarnet, klarnet alt.,
saksofon (Francja)
Francois Corneloup - saksofon sopr,.
saksofon baryt. (Francja)
Gueorgui Kornazov - trąbka (Francja)
Manu Codjia - gitara (Francja)
Christophe Marguet - perkusja (Francja)




źródło: informator Zadymka 2007