Podstawową sprawą po pojawieniu się szczeniaka w domu jest – czym go żywić?
Istnieją dwie metody – przygotowywanie posiłków lub podawanie gotowej karmy. Jeżeli zdecydujemy się gotować, można podawać psu np. mięso z kurczaka, gotowany ryż, do tego startą surową marchew. Jest to najprostszy i najlepszy zestaw, jaki możemy sami przygotować, aczkolwiek nie zapewniający pełni składników odżywczych. Zawsze w przypadku samodzielnego przygotowywania posiłków należy pamiętać o suplementacji preparatami witaminowo-mineralnymi. Ich brak może niekorzystnie wpłynąć na rozwój szczeniaka, a nawet być przyczyną groźnych schorzeń.
Najlepszym sposobem karmienia jest stosowanie karm gotowych. Wybór jest bardzo duży. Możemy nie tylko kupić karmę typu puppy/junior, ale nawet produkt przygotowany specjalnie dla konkretnej rasy. W wypadku karm gotowych nie ma potrzeby dodawania żadnych preparatów uzupełniających. W dobrej jakościowo karmie pies ma wszystko, czego potrzebuje do prawidłowego wzrostu. Oszczędzamy przy tym czas i pieniądze – do tego podawanie dobrej karmy szczeniakowi zwróci nam się w jego prawidłowym wzroście i zdrowiu, a to oznacza mniej wizyt w gabinetach weterynaryjnych.

Ważną rzeczą jest, aby NIE MIESZAĆ karm gotowych i przygotowywanych samodzielnie. Nie jesteśmy wtedy w stanie odpowiednio zbilansować diety psa i najczęściej podajemy za dużo kalorii. Może to prowadzić do otyłości i schorzeń kośćca.
Do picia podajemy – bez ograniczeń – tylko i wyłącznie przegotowaną wodę.
Szczeniaka karmimy ok. 4 x dziennie. Wyznaczamy konkretne pory karmienia, dzielimy dawkę dobową na kilka posiłków i zabieramy miskę po zjedzeniu. Karma NIE MOŻE leżeć w misce cały dzień. Jest to ważne w celu wyuczenia prawidłowych nawyków żywieniowych u naszego psa. Z wiekiem zmniejszamy częstotliwość posiłków do 1 – 2 dziennie.

Od samego początku należy również zadbać o odpowiednią socjalizację i wychowanie szczeniaka. Trzeba pamiętać, że jest to pies, który będzie traktował domowników jako stado. Instynktownie będzie starał się wskoczyć jak najwyżej w hierarchii i podporządkować sobie resztę mieszkańców. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie pewnych zasad dotyczących m.in. żywienia, niedokarmiania przy stole, spania w legowisku, przyzwyczajenia do zabiegów pielęgnacyjnych – czyszczenia uszu i obcinania pazurów, wizyt w gabinecie weterynaryjnym. Czasami, u osobników z silnym instynktem dominacyjnym, może nie obejść się bez paru spotkań z treserem, ale na pewno się to opłaci. Dodatkowo warto zainwestować w zestaw zabawek przeznaczonych dla szczeniąt. Przydadzą się do codziennych zabaw i oszczędzą niejedną parę butów – do których i tak nie powinien mieć dostępu, zwłaszcza w początkowym okresie życia, gdyż na butach bardzo często znajduje się parwowirus. Potrafiący bardzo długo utrzymywać się w środowisku wirus, odpowiedzialny za bardzo niebezpieczną chorobę przewodu pokarmowego o dużej śmiertelności.

Aby szczeniak rozwijał się prawidłowo, należy zadbać także o odpowiednią opiekę medyczną. Pierwszą rzeczą powinno być odrobaczenie. Kupując szczeniaka z hodowli, pamiętajmy, aby sprawdzić czy był odrobaczony w odpowiednich terminach, tzn. w 2 i 4 tyg. życia oraz czy jest zaszczepiony w 6 tyg. życia. Jednocześnie powinno się przestrzegać zasady, iż szczeniaka od hodowcy odbieramy NIE WCZEŚNIEJ NIŻ W WIEKU 8-10 TYGODNI – jest to ważne ze względu na bardzo duży wpływ kontaktu szczeniaka z matką, na proces jego rozwoju psychicznego i socjalizacji, co znacząco ułatwi jego późniejsze wychowanie.
Jeśli kupujemy szczeniaka, który nie był ani odrobaczony, ani zaszczepiony, należy jak najszybciej zgłosić się na pierwszą wizytę w gabinecie weterynaryjnym. Ważne, aby pierwsza wizyta odbywała się na rękach właściciela bez kontaktu z innymi psami. Jest to okres, w którym mimo ochrony szczenięcia przez przeciwciała matczyne, jest on narażony na różne choroby zakaźne. W trakcie wizyty lekarz przebada szczenię, sprawdzając, czy odpowiednio się rozwija, skontroluje uszy, pazury, obecność ew. przepukliny pępkowej, poda szczeniakowi lek odrobaczający w postaci pasty, sprawdzi, czy nie ma pasożytów zewnętrznych, a w razie ich obecności poda odpowiedni preparat w oprysku oraz wyznaczy termin szczepienia

Pierwsze szczepienie psa szczepionką przeznaczoną dla szczeniąt przeciwko nosówce oraz parwowirozie powinno się odbyć w wieku 6 tyg. Odporność uzyskana od matki powoli zanika i dlatego tak ważne jest trzymanie się tego terminu, zwłaszcza że dla niezabezpieczonego szczenięcia najczęściej są to choroby śmiertelne.
Kolejne szczepienia wykonuje się w 9 i 12 tygodniu życia – już szczepionkami zawierającymi więcej antygenów. Oprócz nosówki i parwowirozy chronią psa przeciwko zakaźnemu zapaleniu wątroby i parainfluenzie. Jest to podstawowy zestaw antygenów, który powtarzamy co roku. Na koniec szczepimy psa przeciwko wściekliźnie ok. 12 tyg życia. Jest to obowiązek ustawowy, który powtarzamy co roku.
Od 8 tygodnia odrobaczamy szczeniaka co miesiąc aż do 6 miesiąca życia. Następnie odrobacza się go co 3 miesiące. Ważne jest też stosowanie preparatów przeciwko pasożytom zewnętrznym - pchłom i kleszczom. Z racji występowania coraz większej liczby chorób odkleszczowych preparaty przeciw tym pasożytom podajemy regularnie co miesiąc od pierwszych ciepłych dni, gdy temperatura wzrośnie do kilku stopni powyżej zera, aż do października lub listopada w zależności od pogody.

Po osiągnięciu dojrzałości płciowej należy rozważyć możliwość sterylizacji/kastracji psa/suki. W sytuacji, gdy nie chcemy wykorzystywać psa w rozrodzie, jest to zabieg wręcz wskazany, który zabezpiecza nasze zwierzę przed chorobami związanymi z układem rozrodczym – nowotworami macicy i jajników, ropomaciczem, guzami sutków, a u psów guzami jąder i gruczołu krokowego, a także jego przerostem i torbielami. Należy zaznaczyć, że w wielu przypadkach są to choroby śmiertelne. Oprócz tego wyhamujemy działanie hormonów odpowiedzialnych za zachowania psychoseksualne, które mogą stanowić problem w wychowaniu zwierzęcia, zwiększać dążenie do dominacji, a nawet być przyczyną wzmożonej agresji.