Radiografia cyfrowa
Klasyczny obraz radiograficzny ma charakter analogowy i jest uzyskiwany zazwyczaj na błonie rentgenowskiej. W tej postaci może być oglądany i analizowany bezpośrednio za pomocą negatoskopu (pudła z matowym ekranem z przodu, równomiernie podświetlonym, w którym umieszcza się błonę rentgenowską). Konwencjonalny zapis obrazu radiologicznego ma wiele zalet, a wśród nich najważniejszą wydaje się duża zdolność rozdzielcza, dzięki której można rozpoznawać niewielkie ogniska patologiczne, nawet o średnicy około 3 mm. Zasadnicze wady to: brak możliwości różnicowania tkanek miękkich, np. tkanki tłuszczowej czy mięśniowej oraz wykrywania nieprawidłowych zbiorników płynu (obrzęki, torbiele, ropnie), a ponadto zużywanie dużych ilości srebra do produkcji emulsji światłoczułych, jak również zagrożenie środowiska w związku z procesami wywoływania i utrwalania błon rentgenowskich. Trudność sprawia też szybkie przekazywanie wyników badań na odległość oraz archiwizacja.
Przyszłość więc należy do radiografii cyfrowej. W niej "zdjęcie" uzyskujemy przy pomocy mniejszej dawki promieni X (nawet o 50%), a po zamianie na obraz cyfrowy (za pomocą skanowania laserowego) analizujemy je na ekranie monitora. Obraz w postaci cyfrowej ma tę zaletę, że może być przetwarzany i opracowywany przy pomocy programu komputerowego, dzięki czemu możemy bardziej szczegółowo analizować zdjęcie rentgenowskie. Właściciel zwierzęcia dostaje do ręki w ciągu kilku minut obrazy zapisane na płycie CD, a każdy lekarz może je odtworzyć w swoim komputerze. Dodatkowo przy pomocy zapisanego na płytce programu może obrazy te w celu szczegółowej diagnozy "obrabiać" (balans bieli, jasności, twardości itp.) i analizować (powiększenie, rotacja itp.). W naszej lecznicy używamy systemu dostarczonego przez firmę SIGMED.